zaJete aniOLy

Kazde miejsce ma swoj slownik. Wyraz, ktorych ludzie uzywaja lub naduzywaja. BUSY to slowo klucz w HK. Zrobilem ostatnio pare zdjec w negatywie i ludzie pojawili sie niczym aniolowie. I choc to tylko trik graficzny to jest w tym metafora niedostepnosci i oddalenia od tu i teraz. Anioly sa ponad terazniejszoscia. 

Podmalowalem fotografie it tak powstaly 3 obrazy. O samych obrazach wiecej na www.dimmsumm.com a tu pare zdjec z nocnego obcowania z aniolami. 

wySTawA (kliknij TU a pojawi sie film)

 

A wiec pozostal jeden tydzien do wystawy. Bylo nie bylo moj raison d'etre pobytu w HK. Dzis jeszcze stoczylem walke z jednym obrazem. A wlasnie moze pare slow o obrazach. Maluje na zdjeciach przedstawiajacych ludzi idacych. Obraz owego pochodu ludu jest dla mnie uderzajcy. Ludzie dookola wydaja sie isc w swoich glowach nie baczac na otoczenie. Misyjnosc. Jako malarz dodaje tekstury i kolory jako ze zdjecia sa czarno biale. Czasami zdjecie znika pod powierzchnia farby prawie calkowicie, w innych momentach farba podkresla tylko pewne elementy zdjecia. Powstalo w ten sposob 11 obrazow -  2 z nich malowalem w miescie. Myslalem, o sobie niczym i impresjoniscie idacym w plener. W rzeczywistosci zaczynajac od zjecia, nie potrzebowalem otoczenia. Otoczenie jest rowniez niesamowicie ruchome. Niemniej, jest jedna sekwencja w wideo z tej akcji gdzie kamera przejezdza przez obraz i wraca do rzeczywistosci. Zrozumialem wreszcie znaczenie - jest to malowanie na rzczywistosci. Nie ma plotna. Jest rzeczywistosc jako podklad.

 

maLowAnie NA daCHu

Poprzedniego wieczora spotkałem się z Kiną i Snakiem na WanChai'u. Spotaknie po paru miesiącach w barze co serwuje drinki za 10HKS. Późnym popołudniem wstałem z lekkim bólem głowy na Prince Edwardzie z perspektywą malowania znajomej reklamy na dachu. Wiał mocny wiatr i miałem wrażenie, że stwórca sprawdza mnie po raz kolejny w życiu, a na pewno nie po raz ostatni. 

Szkic wyszedł nadspodziewanie dobrze i pozostało wypełniać i uważać na siebie.

Choć w tym samym momencie Pan Chang na małym daszku od klimatyzacji, tuż tuż nieopodal musiał uważać o wiele bardziej. Choć będąc trzeźwym może mu to do głowy nie przyszło. Trzeźwy umysł.

Szybki taniec na dzachu skończony.

uRbAN SafAri

Najwięcej się odkrywa na początku pobytu, a potem już tylko żonglerka znanymi miejscami. Z Catherine i z Filipem ruszyliśmy w miasto bez specjalnego celu przyjrzeć się temu co się pojawi.

prYwATne MomenTy

Pywatnych momentów w takim mieście jak Hong Kong nie ma za wiele. Poranek, 6h..

pHilIP w KosMOsiE

I tak oto Filip i Andree wyruszyli na podbój kosmosu co Hong Kongiem się zwie. Filmik po kliknięciu na tytuł się pojawi natychmiast.

tAxi

Bardzo lubię zapach taksówki w HK gdy wsiada się do niej w nocy, a drzwi same się uchylają. Gdziekolwiej Mgoj! Poprzez ciche miasto przedzierają się one, prywatny-publiczny transport.

wYnDhaM móJ chleB powSZedNI

Nad tym projektem siedzę, ślęcze, chodzę na budowę i jeszcze wiele innych czynności cały już rok. Zmiana fasady, renowacja wnętrz, restauracja, winda - gimnastyka jak powciskać wszystko na raz, rodzaj trójwymiarowych puzzli.

UrBan SafAri - city high contrast

bAMbuSOWE rUSztOWAniA

W tak pogmatwanym mieście budowanie i naprawa budynków wymaga rusztowań, które można dostosować i nałożyć niczym drugą skórę, aby odsłonić po chwili ponownie i wystawić na niszczenie.

BusSss WieLkA CEremOniA

A oto historia, która wydarzyła się w Hong Kongu, kiedy to Ja niespodziewanie zagaił na przystanku pana W. i tak to wszystko sie zaczęło.









Pan W. jest mikrobiologiem. Przesiadział trochę w Stanach i Kanadzie na poszukiwaniu kodu ludzkiego, następnie zajął się nauczaniem, aż w końcu zapragnął aby i w jego kraju było jedno mobilne laboratorium co dotrze do każdego ucznia. Ja przyrzekł mu, że zaprojektuje garfikę, która uatrakcyjnie autobusik...









...po wielu spotkaniach, prezentacjach i cały znoju, który się wiąże z każdym projektem nastąpiła ceremonia 5 lecia szkoły oraz inauguracja MobileLab-u.














































No i wreszcie fanfary, oficjele przed kamery a cały zespół, budowniczych, elektryków, pan W. i Ja przed autobusem.




























Przeszedłem się po szkole i już po chwili byłem gwiazdą i wszystkie dziewczynki mówiły mi jaki to jestem przystojny i w ogóle, zdjęcia, autografy, maślane oczy. Ubaw po pachy i zmęczenie. Bycie gwiazdą jest w sumie męczące i nudne. Powtażanie w kółko tego samego. Pomyślałem jak to wszystko pięknie wygląda w finale, niczym wykończenie w budynku co załania cały wysiłek, ciężką pracę, nerwy. Nie widać już brudu, konstrukcji - pozostaje lekkość niczym gimnastyczki na olimpiadzie.










Aaa bardzo ważne, dostałem na pamiątkę modelik i masę gadżetów. HK style! Jest coś więcej w projektach, za które ludzie ci dziękują - wdzięczność; i coś więcej w projektach, które robi się dla dzieci - choć w sumie to już oklepane acz prawdziwe.